Bosch' winterparadijs op de Parade - 8 december 2018 t/m 6 januari 2019
Bosch' Winterparadijs op de Parade - 8 december 2018 t/m 6 januari 2019
+ 10/12 Harmonie Union uit Nuland + 11/12 Dubbelklik! - spelen tegen eenzaamheid
+ 12/12 Voorlezen wintersprookjes met Hetty Petit + 12/12 het Bossche Operakoor
+ 13/12 Verhalen met Embregt Wever + 13/12 muziek met Jong Amantius
+ 14/12 Verhalen met Rob van Oosten + 14/12 muziek Noël Nouvelet - Peter Derksen
+ 15/12 kinderkoor V-kids + 22/12 Winter Wonder Brass & Duketown Barbershop Singers
+ 23/12 Koninklijke Harmonie mmv Jary Sluijter, Hans Tervoort, REL
+ 25/12 Kerst Sing-a-Long - Hans Tervoort & Kelsey Ikkersheim + 27/12 diverse optredens
+ 28/12 Gone now uit Bokhoven - Janne Krop las Meneer Bitterbal van Aart Staartjes
+ 28/12 Stadspijpers van 's-Hertogenbosch - Brabants Kamerkoor
+ 29/12 koor Amor en koor 'T is nie te geleuve
+ 30/12 Lenneke & Jentley - de Melodiva's - Dirk de Bekker & Renée de Loo
+ 31/12 oliebollen bakken - wie is de beste oliebollenbakker?
+ 2/1/2019 Dansen in de stad op het Winterparadijs + 2/1 nieuwjaarsreceptie met de burgemeester
+ 2/1 Herzogenwälder Blasmusik
+ 3/1 introductie WK handboogschieten op het Bosch' Winterparadijs - proefschieten voor de jeugd
+ 3/1 optredens van duo Los del Bosque en van meezingkoor Enjoy uit Den Bosch
+ 4/1 optreden van Tip Jar - Americana van Bart de Win, Arianne Knegt en Harry Hendriks
+ 5/1 optreden van Rebound
+ 6/1 Driekoningen en het vierde geschenk
+ 29/11 presentatie van de plannen en een voorlopig ontwerp voor de Parade.
Het thema dit jaar is Dankbaar - Doen - Dromen, het gaat om bezinning en zingeving. Dat stond ook burgemeester Rombouts indertijd voor ogen toen hij het eerste BWP aankondigde.
+ 30/11 de opbouw is begonnen,
+ 5/12 de opbouw vordert + 6/12 al een heel eind klaar.
-----
Officiële opening op zaterdag 8 december om 16.30 met vooraf koor Voluum, en een verhaal over hoop en verlangen door Hans Tervoort. (voor de tekst zie onderaan)
De attracties (schaatsbaan, tubehelling e.d.) waren al de hele dag open.
Helaas was er ook regen, maar het was gezellig.
Wethouder Mike van der Geld opende het BWP samen met de groep mensen die in korte tijd, na een hoop strubbelingen, toch een BWP wisten te organiseren. Met een gezamenlijke druk op de rode knop werd het lciht in de grote kerstboom ontstoken.
Na de opening trad soulzanger Jimi Bellmartin die even poseerde met een sjaal die hij die middag van een fan gekregen had.
- Het vierde geschenk
inzamelingsactie voor minderbedeelde kinderen, met Driekoningen worden de geschenken in de Sint-Jan en en op het Boschwinterparadijs opgehaald.
-----
Optredens (niet van alle activitieiten foto's)
+ 10/12 optreden van de slagwerkgroep van Harmonie Union uit Nuland, jeugd en volwassenen, olv Hans van de Moosdijk. De hele harmonie bestaat uit ongeveer 80 muzikanten maar de 20 slagwerkers konden al nauwelijks op he bescheiden podium van het BWP. De jeugd trad eerst op, toen samen met de volwassenen die daarna doorgingen met een aantal stukken waaronder ook wat kerstmuziek. Hans Tervoort -jarig vandaag- opende het programma met een korte introductie, de dirigent gaf tussendoor steeds toelichtingen.
+ 11/12 Dubbelklik! - spelen tegen eenzaamheid
Het project Dubbelklik! hoort bij het project Ouderen aan tafel van De zorgzame stad.
+ 12/12 Vertelling / voorlezen wintersprookjes
met Hetty Petit
elke woensdag en zaterdag, behalve Tweede Kerstdag.
+ 12/12 het Bossche Operakoor
+ 13/12 Verhalen met Embregt Wever
+ 13/12 muziek met Jong Amantius
+ 14/12 Verhalen met Rob van Oosten
+ 14/12 muziek Noël Nouvelet - Peter Derksen
+ 15/12 kinderkoor V-kids + 16/12 een verregende zondag
[van 17/12 - 21/12 helaas geen foto's]
+ 22/12 Winter Wonder Brass & Duketown Barbershop Singers
+ 23/12
- Koninklijke Harmonie mmv Jary Sluijter, zang,
enkele andere geprogrammeerde optreders hadden afgezegd (vanwege de regen?), dat was niet de reden dat het grote scherm op zwart was maar blijkbaar had men ergens de computer met de programmapresentatie afgezet of was de connectie anderszins verbroken,
- Hans Tervoort las een sterk aan de hambaken-situatie aangepast kerstverhaal voor dat eindigde met de geboorte van een kind op een matras van Beter Bedlehem,
- REL, met allerlei kerstsongs, naast de luide muziek van band werden de 3 zangeressen en 2 zangers onbedoeld begeleid door het carillon van de Sint-Jan waar beiaardier Joost van Balkom speelde tijdens een rondleiding in de toren,
presentator Hans Tervoort zong tenslotte Driving Home For Christmas, begeleid door REL en enkele achtergrondzangeressen/voorgronddanseressen uit het publiek.
+ 24/12 enkele foto's, draaimolen, in de rij voor de glijbaan, schaatsen, de trap van niks naar nergens is ook bruikbaar als klimtoestel/glijbaan.
+ 25/12 Kerst Sing-a-Long - Hans Tervoort & Kelsey Ikkersheim
Het publiek mocht meezingen maar deed dat eigenlijk niet ondanks dat de tekst duidelijk op het scherm getoond werd.
Herkansing op Tweede Kerstdag om 15 uur.
Verder was het in de rij staan bij de bandenglijbaan en de kassa voor het schaatsen.
Bij de Sint-Jan was dat ook zo voor de kerststal.
+ 27/12 optredens van Hans Speulen, Binnendiezekoor, (ingelast deel Groot Gemengd Koor - alleen foto's van het opruimen), verhalen door Ruud Stiemer (ds van de Grote Kerk) die het verhaal Een witte kerst van Godfried Bomans voorlas op het grote podium. In een van de chaletjes las hij Een engel voor aan enkele Blauwe engelen, een bewerking door Bomans van het oude verhaal over hoe de os en de ezel eigenlijk in de stal kwamen.
's Avonds kwamen op het podium het jeugdorkest St.-Cecilia uit Rosmalen en het 'wereldkoor' Betje Wolff uit Schijndel (zonder Aagje Deken).
+ 28/12 Gone now, Americana uit Bokhoven - Janne Krop las Meneer Bitterbal van Aart Staartjes
+ 28/12 Stadspijpers van 's-Hertogenbosch - Brabants Kamerkoor
+ 29/12 koor Amor en koor 'T is nie te geleuve, de dames van de Wensambulance deden een dansje om warm te blijven.
+ 30/12 Optredens van Lenneke & Jentley (afkomstig uit Budel) - de Melodiva's - Dirk de Bekker & Renée de Loo
Jentley (piano) was jarig vandaag, Hans Tervoort vroeg voor haar te zingen,
met jong aanstormend talent op weg naar het concertpodium, jammer dat er geen sneeuw lag.
de Melodiva's zijn uit Den Bosch,
Dirk en Renée zijn afkomstig uit DB maar wonen en studeren nu in Utrecht
2019
+ 2/1 Dansen in de stad op het Winterparadijs
Dansen in de stad wordt georganiseerd door Anne, Annerie en Brechtje.
Zie ook de foto's (en filmbeelden) van Dansen in de stad in 2018
+ 2/1 nieuwjaarsreceptie met de burgemeester
(zonder Janus en Bet, die bleven in de Visstraat staan beppen)
- met ivc-zanger Stefan Astakhov en Hans Eijsackers, piano - "I got plenty of nothing" uit Porgy and Bess,
(zie ook het Nieuwjaarsconcert 2019 in het provinciehuis)
- nieuwjaarstoespraak door burgemeester Jack Mikkers,
- Frank Finkers van het Groot Bosch' Dictee oa over het Bossche woord van het jaar (voor de tekst zie onder),
- optreden van Jentley, solo,
- ivc-zanger Stefan Astakhov (prijswinnaar Jong Talent 2018) en Hans Eijsackers, piano.
+ 2/1 Herzogenwälder Blasmusik
met eigen danseressen
+ 3/1 introductie WK handboogschieten op het Bosch' Winterparadijs - proefschieten voor de jeugd
zie de aparte pagina
+ 3/1 optredens van duo Los del Bosque met Irene Koster, zang en Harrie Boekwijt, gitaar,
en van meezingkoor Enjoy uit Den Bosch olv dirigente Corrie de Mug, met solozang van Mari van Ooijen.
+ 4/1 optreden van Tip Jar - Americana van Bart de Win, Arianne Knegt en Harry Hendriks.
+ 5/1 optreden van Rebound (foto's)
Daarna vertelde Jan de Wit nog over de viering in oktober van de 75-jarige bevrijding van Den Bosch.
Jeanne Tervoort vertelde over dagboekjes uit de Tweede Wereldoorlog en René Kok sprak over de bevrijding.
------------------------------
+ 31/12 oliebollen bakken - wie is de beste Bossche oliebollenbakker?
Voor de eerste keer werd de wedstrijd De beste Bossche oliebollenbakker gehouden, op het Winterparadijs.
Presentatoren waren Hans Tervoort en Jan de Wit (kabinetszaken gemeente) die onder het publiek potentiële kandidaten wierven. De eerste deelneemster was Nienke uit Den Bosch die begeleid werd door haar oma die haar abusievelijk als Lisa aankondigd maar zo heet de moeder. Elize uit Vlaanderen (omgeving Kortrijk) was de tweede kandidaat waarmee voor Hans de wedstrijd een internationaal karakter kreeg. Marco uit Sint-Michielsgestel had zijn eigen deeg meegebracht met extra's als sinasappel. Het bakken viel nog niet mee, een bol moet tenslotte rond zijn. Aanwezige familieleden mochten het resultaat ook proeven en beoordelen op smaak en kleur.
Bart van Hedel van de broodspecialist in de Hinthamerstraat assisteerde bij het bakken net als podiummedewerker Ernst van Roosmalen.
Bart zat met burgemeester Mikkers en Peer van den Muggenheuvel (incognito) in de jury. De prijzen voor de drie winnaars waren keramieken oliebollen, gemaakt door Lotte Landsheer van Cor Unum.
Na het jury-overleg bleken de winnaars een gezin uit Den Bosch dat in de loop van de middag ook gebakken had, Nienke werd tweede en Marco eerste.
Bart kreeg als dank voor zijn hulp en jurering de vierde keramieken bol, de bollen zien er zo echt uit dat je voor je tanden op moet passen ...
------------------------------
+ 6/1 Driekoningen en het vierde geschenk + afsluiting
De drie koningen of wijzen uit het oosten kwamen op hun kamelen bij het stadhuis de weg naar de kerststal in de Sint-Jan vragen. De burgemeester, begeleidde hen, samen met ds Erica Scheenstra van de Grote Kerk in de Kerkstraat, achter de ster aan naar de kathedraal. Een schaapherder, het gilde De Oude Schuts, twee ruiters, en de pages en de hofdames met de geschenken vergezelden hen.
Ook Maria en Jozef met hun baby liepen mee in de tocht. En twee muziekgroepen, een van de Koninklijke Harmonie en een gezelschap dat de naam King van de tuba toepasselijk veranderd had.
Met honderden ouders en kinderen kwamen ze aan bij de kerk waar bisschop Gerard de Korte hen ontving.
Binnen zongen de jongste leden van de Schola Cantorum, de burgemeester sprak de mensen toe en de bisschop vertelde over de actie Het vierde geschenk; kinderen brachten niet meer gebruikt speelgoed naar de kerk en en het Winterparadijs voor kinderen die geen speelgoed hebben of kunnen kopen.
Daarna ging de stoer naar het Winterparadijs om het vierde geschenk daar op te halen. De koningen, de pages en hofdames en Maria en Jozef en Jezus presenteerden zich op het podium. Iedereen zong mee met het lied over het vierde geschenk dat via het scherm door Jelle Amersfoort voorgezongen werd.
Karin Rademaker had voor de kerstboom de actie van de dankbaarheidskerstballen bedacht en de opbrengst werd overhandigd aan wethouder Van der Geld die hem door zal geven aan het nationaalmuziekinstrumentenfonds dat instrumenten beschikbaar stelt aan kinderen die wel kunnen spelen maar geen instrument kunnen bekostigen, je zou kunnen dit het vijfde geschenk kunnen noemen ...
De wethouder zei ook dat men volgende kerst weer een winterparadijs wil, de organiserende partijen gaan binnenkort al evalueren en brainstormen.
Misschien dat er zelfs een tweede glijbaan kan komen want de trap van niks naar nergens werd zelfs als zodanig gebruikt.
Met chocomel voor iedereen werd de bijeenkomst en het winterparadijs afgesloten.
------------------------------
zie ook foto's van het winterparadijs van 2016, 2015 en van 2014
(geen foto's van 2017)
Bosch' Winterparadijs is dagelijks open van 11.00 uur tot 21.00 uur m.u.v. feestdagen.
Op 24, 25, 26, 31 december en 1 januari is Bosch’ Winterparadijs geopend van 11.00 uur tot 17.00 uur.
meer info over optredens en openingstijden Boschwinterparadijs.nl
©2018 Gerard Monté
* Tekst van het openingsverhaal van Hans Tervoort
Hoop en verlangen
Hoop en verlangen. Twee woorden die vaak samen gaan. Of is hopen en
verlangen eigenlijk precies hetzelfde? Ik hoop van niet want waarom hebben
we er dan twee woorden voor. Ik ging eens te rade bij mijn eigen hoop en/of
verlangen ervaringen..
Toen ik er lang over na ging denken kwam ik erachter dat het verschil en/of
overeenkomst vooral leeftijdsgebonden is. Als baby heb je niet te maken met
hoop, want je weet niet wat het is want je kunt niet denken als baby, maar het
verlangen is nogal sterk. Het verlangen ligt dan heel dicht bij willen. Omdat je
niet kunt praten als baby, ga je op een andere manier communiceren
bijvoorbeeld door te huilen. Dat betekent dan dat je òf wil drinken, dat is dan
weer een verlangen, òf dat je een volle luier hebt, dan zit er een hoopje in,
maar dat is dan weer een andere vorm van hoop, òf je moet een boertje laten
en dan verlang je weer dat je daar van afgeholpen wordt. Kortom, een baby
verlangt. Net zoals vrouwen vaak naar een baby verlangen. Maar als die baby
er dan eenmaal is, verlangen ze dat ie snel het huis uitgaat….. Verlangen kan
dus veranderen. Het bezit van de zaak, is het einde van het vermaak….. Een
interessant gegeven…..
Toen ik een jaar of vier was, ging het nog steeds erg veel over verlangen….
Maar dat werd dan ook weer uitgedrukt in hoop. Ik schreef toen ik een jaar of
zes was briefjes voor Sinterklaas in mijn schoen. Voor mezelf en voor mijn
dyslectische broertjes anders kon Sinterklaas het niet lezen. “Sinterklaas ik
hoop dat ik een pakje voetbalplaatjes in mijn schoentje krijg en Rob en Tommie
willen dat ook. Tommie hoopt trouwens dat hij marsepein krijgt want hij houdt
niet van voetbal” Vervolgens zongen wij nog één keer “Hoor de wind waait
door de bomen” en dan hoopten wij dat wij kregen wat we hadden gevraagd….
Verlangend naar die voetbalplaatjes lagen wij in bed. En Tommie dan
verlangend naar zijn marsepein…. Hoop en verlangen liggen bij zesjarigen dus
ook nog erg dicht bij elkaar.
Maar toen, ik was een jaar of twaalf, brugklas. Ik zat in B1E, lokaal 2.17 op het
Sint Jans. Raar dat ik dat nog steeds weet want dat is informatie waar ik verder
helemaal nooit meer iets aan heb. En als ik dan bijvoorbeeld in de Jumbo sta
weet ik niet meer wat ik moet hebben. En waarom weet ik dan nog wel dat ik
in B1E zat in lokaal 2.17 en dat meneer Van ‘t Klooster mijn klassenleraar
was….. Maar dat heeft niets met hopen te maken. Alhoewel ik na dat jaar
hoopte dat ik die man nooit meer zou zien. Maar ik zat in B1E en een paar
lokalen verder in B1K daar zat ene Annette…. Wauw! Wat was dat een lekker
ding! Toen…. Ik herinner me nog dat ik half verscholen achter een soort van wit
muurtje stond bij 2.17 naar haar te kijken en Annette deed hetzelfde bij lokaal
2.21. Ik vol van verlangen naar haar en hopend op een blik van haar. Totdat
meneer van ’t Klooster mij naar binnen sommeerde. De lul…. Ik hoopte zo dat
zij ook naar mij zou verlangen… Hé, een verschil! Ik verlangde naar haar en ik
hoopte dat zij ook naar mij zou verlangen. Dus als je een jaar of twaalf bent
ontstaat er een verschil tussen hopen en verlangen. Het is overigens alleen
maar bij verlangen gebleven. Wij hebben elkaar zelfs nooit gesproken. Verlegen
en onzekerheid….Toen ik dit schreef heb ik haar nog even gegoogeld en van dat
verlangen was erg weinig meer over. Poeh! De tijd is niet barmhartig voor haar
geweest…. Ik vrees dat zij nog wel eens terug verlangt naar vroeger! Ik
trouwens ook…..
Verlangen naar iets heeft dus een link met hopen maar verlangen naar iemand
is heel iets anders dan hopen…… Of toch niet…. Als je naar iemand verlangt dan
hoop je dat die persoon komt. Poeh lastig zeg!
Hoe ouder je wordt hoe meer hoop en verlangen uit elkaar getrokken worden.
Bijvoorbeeld als je een jaar of zestien bent en serieuze stappen op het pad der
liefde gaat zetten. Verlangen zit dan vaak in de hoek van liefde en lust. Ziek zijn
van verlangen kun je worden als je hopeloos verliefd bent, je eet niet meer, valt
af en denkt alleen nog maar aan die ander….. Ik heb ooit 72 kilo gewogen
terwijl ik toen ook al 1 meter 92 was…. Verliefd zijn en verlangen is het beste
dieet…. Is verlangen dan hetzelfde als liefde? Nee joh! Verlangen laait pas op
als die liefde niet zeker is. Die laait pas echt op bij ruimte en afstand. Dan
verlang je naar die ander. En die ander kan je hoop geven. Dat hij of zij ook naar
jou verlangt. Maar soms is dat valse hoop…. Dan doet die ander net of ze jou
aardig vindt maar dan blijkt dat ze tegen iedereen zo doet! Je wereld stort in en
je verlangen wordt misschien nog wel heel even sterker maar vervalt daarna in
wanhoop…. Wanhoop omdat je weet dat het altijd bij verlangen zal blijven bij
die ene persoon waar je zo ontzettend naar verlangt. En toen werd ik dik want
dan ga je je wanhoop wegvreten. En drinken….
Aan de andere kant, als dat verlangen wel beantwoord wordt dan kan de lol er
ook snel van af zijn. Ik heb ooit best lang naar een dame verlangd en zij ook wel
naar mij maar we hadden allebei een relatie. En we waren beiden keurig
opgevoed. Maar toen op een gegeven moment waren beide relaties over en
werd het verlangen eindelijk gesoupeerd. Maar daarna was de lol er af…. Dus
verlangen is mooi zolang het niet beantwoord wordt, anders is het geen
verlangen meer….
Hoop is in. Dat heeft natuurlijk in negatieve zin te maken met de bange dagen
waarin we leven. Maar zeker ook in positieve zin met de kracht van hoop. Je
leeft steeds vaker tussen hoop en vrees. Hoop speelt in veel godsdiensten een
rol. In het christendom is hoop één van de drie christelijke deugden, naast
geloof en liefde. Hoop wordt ook wel het anker van de ziel genoemd. Overigens
niet in het Boeddhisme (dat ook geen godsdienst is en waar men ook niet
uitgaat van een ziel), waar hoop juist samenhangt met angst en waar het juist
de bedoeling is niets te hopen en te verlangen, maar gewoon te zijn en niet
onzeker over het onzekere.
Aan de andere kant laat hoop in meer praktische zin mensen werken om hun
doelen te bereiken. In de gezondheidszorg blijkt dat hoop bijvoorbeeld helpt bij
herstel. Hoop doet hier soms letterlijk leven. Hoop is een drijfveer. Hopen is
doen. Hoop op een jonger uiterlijk doet dames L'Oreal aanschaffen, hoop op
goede cijfers doet investeerders aandelen kopen op de beurs en hoop op een
betere toekomst doet kiezers stemmen op een presidentskandidaat. ‘Hope is a
strategy', zei Obama zodoende terecht.
In Van Dale lezen we dat hoop betekent: wensende verwachting. Hoop is dus
zowel iets actiefs als passiefs. Verlangen naar iets. Hoop is niet hetzelfde als
willen en verlangen, maar heeft er wel kenmerken van. Hoop ligt tussen weten
en wensen in, maar is dus geen ‘wishful thinking'. Hoop heeft van doen met
geloven dat iets kan gebeuren als je er maar hard genoeg voor werkt. En
verlangen is vaak iets waarvan je niet weet of het mogelijk is, misschien juist
wèl dat 'wishful thinking'.
Maar toch, hoe ouder je wordt, hoe dichter hoop en verlangen weer bij elkaar
komen. Mijn vader is dit jaar overleden en ik weet nog dat ik die laatste dagen
aan zijn ziekbed stond. Hopend op een wonder, tegen beter weten in terwijl ik
staarde naar mijn hopeloze vader. Wanhoop in zijn ogen. Hij hoopte dat ie snel
zou sterven want hij verlangde naar de dood.
Hoop en verlangen. Als baby is het hetzelfde, de jaren daarna loopt het
langzaam uit elkaar maar op je sterfbed worden hoop en verlangen weer
langzaam hetzelfde……
(c) Hans Tervoort /gerarddenbosch
-----
Frank Finkers - Nieuwjaarstoespraak op het Bosch' Winterparadijs 2019
Beste mensen,
‘s-Hertogenbosch is de prachtigste stad ter wereld, want onze
stad is, dat weten we allemaal al heel lang, zoveel mooier dan Parijs en ik kan
het weten. Over 8 dagen ben ik 61 jaar inwoner van ’s-Hertogenbosch. Heel
mijn leven lang woon ik hier, geboren en getogen. Ik werk hier ook, ik heb er
mijn geliefde, mijn gezin en mijn hobby’s en ik heb het er enorm naar mijn zin.
De gemeente ’s-Hertogenbosch heeft mij, als een aan deze stad verknochte
inwoner gevraagd, om vandaag even stil te staan bij het oude en nieuwe jaar
en daarbij natuurlijk ook bij de stad ’s-Hertogenbosch. O ja, en ik heb zelf ook
nog een verlanglijstje.
Wat voor Bossche woorden of Bossche gebeurtenissen kregen aandacht in
2018 en zal dat in 2019 ook nog het geval zijn? 2018 was politiek gezien een
groen jaar. Het was natuurlijk een verkiezingsjaar en we kregen een nieuwe
gemeenteraad. Opvallend was dat de Bossche kiezer nog nooit voor zoveel
groene zetels in de raad heeft gekozen. Groene politiek, Groen Links (wél in het
college) en de Bossche Groenen (toch niet in het college), heeft nooit zoveel
zetels gehad. Het is een teken aan de wand: heel langzaam beginnen mensen
door te krijgen wat de effecten van onder meer de opwarming van de aarde
zijn, een gevolg van menselijk gedrag en handelen.
Daarbij ontstaat steeds meer het besef dat dit een mondiaal verhaal is, maar
ook dat de verandering meestal heel dichtbij begint. Lokaal kun je best al heel
veel doen en heel veel betekenen. Als gemeente kun je ook niet anders meer:
je móet wel meedoen in deze milieu-ontwikkelingen en ik vind daarom ook dat
de Bossche politiek mooie groene ideeën volop moet stimuleren en
ondersteunen.
Vorig jaar was ik bij de officiële opening van een fraai wooninitiatief in de wijk
Boschveld, waar een soort bewust coöperatief groen wonen de leidraad van de
bewoners is. Energie via zonnepanelen, huizen die gebouwd zijn met duurzame
materialen, energie-neutrale woonideeën, een eigen waterzuivering en wonen
zonder gasaansluiting. Dat zal de tendens worden in de toekomst, ook in onze
stad: nieuwe eco-woningen, nieuwe wijken zonder gasaansluiting en met nul
op de meter, duurzaam en energie-neutraal. Ik denk en hoop dat er in onze
stad in 2019 veel eerste aanzetten en stimulansen gegeven gaan worden tot
het beëindigen van fossiele energie zoals gas als energiebron in huishoudens.
Misschien wordt dat wel hét nieuwe woord van 2019 wel: zoiets als
gasontkoppeling of gasafkoppeling.
Het landelijk woord van het jaar 2018 was blokkeerfries. Dat is iemand uit
Friesland die snelwegen blokkeert omdat Zwarte Piet langzaam aan het
veranderen is in een witte roetveegpiet. Blokkeerfriezen, dat zijn Friezen die
andere, anti-Zwarte Pietdemonstranten op de snelweg blokkeren met als doel
Zwarte Piet zwart te houden voor het nageslacht. Merkwaardig woord,
blokkeerfries. Woorden van het jaar zijn meestal samengestelde woorden: ze
bestaan vaak uit twee of drie woorden die aan elkaar geplakt zijn.
Weet u wat een ook een hardnekkig en merkwaardig samengesteld woord is in
’s-Hertogenbosch, de laatste tijd? Het is een woord dat in al aan het einde van
2017 speelde, en nóg veel meer in 2018, maar dat zeker ook in 2019 de
aandacht weer zal opeisen, ben ik bang. Het wordt dus in ieder geval een drie-
jarenwoord. Voor mij was het hét Bossche woord van 2018: burgemeesterslek.
Ik ben neerlandicus en toen ik dit woord voor het in eerst in een krantenkop in
ogenschouw nam, zette het mij even op het verkeerde been.
Burgemeesterslek, het lijkt in eerste instantie te gaan om een burgemeester die
iets doet wat niet zo prettig lijkt: hij lijkt te lekken. Gaat het hier om een
bejaarde burgemeester met incontinentieproblemen in een verzorgingstehuis,
zo vroeg ik mij als talenmeneer argeloos maar ook enigszins bezorgd af. Of lekt
de burgemeester informatie? Niets bleek echter minder waar: onze
burgemeester lekt absoluut niet, althans dat is in ieder geval nog niet door het
Brabants Dagblad ontdekt, en hij heeft ook niet gelekt. Het bleek te gaan om
plaatselijke politici die lekten over het verloop van de
burgemeestersbenoeming in ‘s-Hertogenbosch. Want een zeer, misschien wel
té alert Brabants Dagblad beschikte over politieke informanten die aan deze
krant verklapt zouden hebben hoe rommelig het verloop van de
burgemeestersbenoeming in Den Bosch zou zijn geweest. En dat lekken mag
niet. Dat is strafbaar. In 2019 moet duidelijk gaan worden welk juridisch
staartje dit muisje nog zal krijgen.
Ik moet zeggen: ik ben een groot voorstander van volledige persvrijheid, maar
het gepeur en gewroet van de plaatselijke journalistiek in de Bossche
burgemeestersbenoeming, met als gevolg het plegen van strafbare feiten, of
zelfs het uitlokken van strafbare feiten, namelijk het doen lekken van
vertrouwelijke informatie, dat gaf mij toch wel een naar bijsmaakje in de mond.
Dagen lang heb ik mij afgevraagd of dit nou eigenlijk wel goede journalistiek is:
journalistiek die zelf onderdeel is van en actor is bij het plegen van strafbare
feiten, met als motief: journalistiek bedrijven. Tekenend vond ik in ieder geval
dat de redactie van het Brabants Dagblad zich genoodzaakt zag zich wel zeer
opzichtig en plein publiek te verantwoorden voor haar naar eigen zeggen zuiver
journalistieke handelswijze. Ik ben er nog niet uit: was dit nu goede of slechte
journalistiek? Ik neig ernaar. Omwille van de persvrijheid de journalistiek het
voordeel van de twijfel te geven, maar het is op het randje. Bij het vaker horen
van het woord burgemeesterslek voel ik mij eigenlijk steeds meer een soort
blokkeer-Bosschenaar worden: ik voel dat ik vaker en vaker blokkeer, iedere
keer als ik het woord burgemeesterslek weer hoor. Lijkt me ook verdomde
lastig voor een burgemeester die hier part noch deel aan heeft gehad. Eigenlijk
hoop ik dat we in 2019 van het woord burgemeesterslek verlost zullen zijn en
dat we over kunnen gaan tot het échte politieke werk, maar ik vrees dat het
woord ook in 2019 steeds als onkruid opschiet.
Een opvallend nieuw of liever flink opgefrist fenomeen in de Bossche
samenleving in 2018 en 2019 is FC Den Bosch. Heeft u dat nou ook: als ik ook
maar even de kans krijg dan kan ik op dit moment wel uren staren naar pagina
830 van Teletekst. Ik had er een fantastische kerst door: steeds weer die
bevestiging van: ja, het is waar. Je weet écht niet wat je ziet, je weet niet wat je
meemaakt, want wie staat er helemaal alleen bovenaan in de
Keukenkampioendivisie –wat een spuuglelijk woord trouwens-, op nummer
één: ons eigen FC Den Bosch. En weet je wat nou óók zo leuk is: als je even op
het tweede deel van pagina 830 kijkt, dan staat daar wéér dezelfde club
bovenaan, voor de tweede periodetitel: wéér FC Den Bosch. Genieten! Man,
man, ik kan mijn geluk niet op! Sinds olie- en gasmiljardair Kaki Jordania de
Bossche club heeft overgenomen, lijkt het geld bij de plaatselijke voetbalclub in
de bureaukantelen tegen de kunststof plinten te klotsen. Kaki Jordania heeft
niet voor niets in Den Bosch nu al een bijnaam: vrijwel elke Bosschenaar met
een blauw-wit hart noemt hem al met een vette knipoog erbij: Knákie Jordania.
Het maakt mij niet uit: ik vind het geweldig dat er weer eens iets positiefs
gebeurt in de Vliert. Let maar op: in 2019 zal FC Den Bosch een veelbesproken
naam zijn en zeker niet alleen in ’s-Hertogenbosch. Knakie is een Bosschenaar,
roepen we al een paar maanden enthousiast met zijn allen. In het najaar Ajax in
de Vliert. Burgemeester, regel maar vast wat meer politie. Ik hoop overigens
stiekem wel dat Knakie zijn geld wat minder fossiel en veel meer groener gaat
verdienen. Maar ja, blijkbaar kun je niet alles hebben.
Nou we het toch over geld hebben: het Pearlpand op de hoek Markt-
Hinthamerstraat. U weet wel, dat hoekpand dat in het Jeroen Boschjaar 2016
als een kaartenhuis is ingestort. Als trotse Bosschenaar koester ik de vurige
wens dat de gemeente in 2019 een voortvarende en positieve rol gaat spelen
bij het invullen van dat gat. Dat gat op de Markt gaat nu het derde jaar in. Het
is als een lelijke dikke puist op een mooi vrouwengezicht en daar moeten we
dus snel iets aan gaan doen. Het bouwen van een nieuw pand. Dat gaat geld
kosten, veel geld. Ik heb de wens dat daar een van de mooiste panden van de
Markt gaat komen.
Wees daarin niet krenterig. Zie het gat op de Markt niet langer als een
probleem, maar als een prachtkans. Naast het pand de Kleine Winst, het Jeroen
Bosch huis, een nieuwe parel aan de Markt bouwen: herbouw een nieuw echt
middeleeuws huis. Maak de historie van de oude binnenstad eigentijds weer
zichtbaar. Zoek sponsoren, zoek subsidiegevers, zoek meesterlijke architecten
die daar iets gaan neerzetten om van te watertanden. Ik weet het zeker: er
lopen hier meer knakies rond die Den Bosch een warm hart toedragen.
Misschien wil Kaki Jordania daar óók wel aan meebetalen, en dan maakt ie zich,
na de promotie van FC Den Bosch naar de eredivisie, echt helemaal onsterfelijk.
Het Theater aan de Parade. Ik zal er kort over zijn. Er is in ieder geval lang
genoeg over nagedacht. Ik heb maar één droom, één wens: stadsbestuur, maak
er aan de buitenkant van het straks gepimpte theater alsjeblieft iets meer van
dan de voorkant van een parkeergarage voor vrachtwagens met decorstukken.
Alsjeblieft….
Er is een woord dat we waarschijnlijk niet veel meer zullen horen in 2019. Als u
zich afvraagt: hoe weet die meneer dat allemaal, dan zal ik u nu mijn bron, mijn
informant, verklappen: het is onze plaatselijke krant, en wel in het bijzonder
het stadskatern. Ik weet daardoor nu vrijwel zeker dat we het woord
Winterland in de toekomst niet veel meer zullen horen in onze stad. Het
verdwijnen van dit woord heeft een veel minder vreedzame oorzaak dan je in
deze vredige kerst- en nieuwjaarstijd zou verwachten en hopen. Laat ik daar nu
maar niet te veel op ingaan, je kunt het allemaal zelf wel nalezen…. In de krant.
Het nieuwe woord, in 2018 én 2019 op de deze Parade is nu Bosch
Winterparadijs. Ik vind het een prachtige woordcombinatie. Een soort
dubbelopje. Als trotse Bosschenaar waan ik mij namelijk al bijna dagelijks in het
paradijs. En nu wordt dat er nog eens bij vernoemd ook: Bosch paradijs: een
prachtig pleonasme.
Door mijn eigen gemeente krijg wij nú al, bij leven en welzijn, een plekje in het
paradijs, voorwaar, Bosschenaren, ik zeg u, wij zijn bevoorrechte mensen.
Bezoek de site van Bosch Winterparadijs en waan je ook echt, vrijwel meteen,
in het paradijs. Wat ik op de site al niet voorbij zie komen in dit Bosch
Winterparadijs: blauwe engelen, dankbaarheidskerstballen, een
belevingsproject, een gouden voorleesboek, een dankbaarheidsmeditatie door
een mindfulness-trainer en als toefje op de winterparadijselijke taart: een
liefde- & passiewandeling. Het kan allemaal niet op! Beste mensen, we hebben
het barre Winterland verlaten en we hebben dit jaar met zijn allen mogen
binnentreden in het Bossche Winterparadijs. Het thema van dit Bosch
Winterparadijs is drieledig en kenmerkt zich met de drie allitererende d’s, in de
drieslag: dankbaar, dromen, doen. Elke manager van een ambitieus bedrijf zou
er zich de vingers bij aflikken! Ik heb maar eens goed nagedacht over de
volgorde van die drie woorden en ik wil er hier toch even aan tornen, als ik u
niet ontrief.
De volgorde moet namelijk wat mij betreft heel anders zijn. Je moet denk ik
eerst met dromen beginnen. Ik heb het al gehad over mijn droom over een
duurzamere, nog groenere stad en over een nieuw te bouwen middeleeuws
prachthuis op de Bossche Markt. Ik droom wel eens meer over het nóg mooier
maken van onze stad. De meeste steden die de grootte hebben van ’s-
Hertogenbosch hebben veel meer fraaie fonteinen. ’s-Hertogenbosch heeft
eigenlijk maar een echt opvallende, legendarische fontein: de draak bij het
station. Wat karig voor zo’n cultuurstad, vindt u niet? Ik vind echt dat er
minstens nog twee in het oog springende, monumentale prachtfonteinen bij
moeten komen, dat verdient deze stad. Ook droom ik wel eens van een veel
mooier Burgemeester Loeffplein. Dit plein vind ik, zo vlak bij de Markt, met stip
op één, een van de lelijkste pleinen van onze stad. Ik hoop dat de nieuwbouw
op het voormalige GZG-terrein een inspiratiebron zal zijn om dit het Loeffplein
eens flink aan te pakken. Weet je dat het daar een eigenlijk een prachtige plek
is voor een prachtfontein? Of was dat idee ooit al eens bedacht? Dat zijn een
paar van mijn dromen, die, ik moet het toegeven, best wel wat geld kosten. Na
die dromen komt het doen, het realiseren. Met zijn allen, de mensen, de
politiek, de Bosschenaren moeten het doen! En als de droom gerealiseerd is,
volgt de dankbaarheid. Dat is volgens mij de goede volgorde: eerst dromen,
dan doen, en de oogst is dankbaarheid. Om dromen te realiseren heb je
mensen nodig, goede mensen, heel goede mensen, samenwerking, respect,
liefde en.. geld. Geen probleem mensen, ik zei het al, als geld het probleem is:
wie weet kent u nog wel een of andere Kaki in uw omgeving, of mooier nog:
misschien bent u het zelf wel.
Ik wil hier twee mensen in herinnering roepen die ik in onze stad in 2019 ga
missen, twee markante stadsgezichten die ons in 2018 helaas ontvallen zijn:
stads- en persfotograaf Jan Verhoef en ras-Oeteldonker Mari van Iersel. Zij
hebben in hun leven gedroomd, gedaan en uiteindelijk veel dankbaarheid
geoogst. Dank daarvoor!
Wie we in 2019 ook niet meer zien? Prins Amadeiro de XXV-ste. Een
uitstekende, typisch Bourgondische Oeteldonkse prins die ook droomde, deed,
dankbaar was en dankbaarheid oogstte. Gelukkig staat zijn zoon, de volgende
telg in de dynastie der Amadeiro’s, achter de coulissen al te trappelen om hem
op te volgen. Wie zou het zijn, wat is zijn identiteit en zijn achtergrond?
Misschien ligt hier een schone journalistieke taak om dit tot op de bodem uit te
zoeken. Hoe is de benoeming van de nieuwe prins verlopen? Zijn er missers
gemaakt? Waarom? Ik zou willen adviseren: doe dat maar liever niet. We
zouden er namelijk meteen een nieuw woord bij krijgen: prinsenlek. Een heel
misleidend woord, want gaat het dan om meer prinsen die lekken of waarover
gelekt is? En is dat dan een strafbaar feit waarvoor je bij de eerste kukel van de
haan van half zes zomaar van je bed gelicht kunt worden? Prinsenlek, ik wens
het Oeteldonk niet toe: het zou het opzettelijk bederven van een mooi spel
zijn, moreel misschien wel net zo verwerpelijk als politiek lekken. Als de
Bossche journalistiek slim is, laat het dit onderwerp rusten, al was het maar om
de toorn van de Bosschenaar niet over je af te roepen. Bovendien: dat kost de
krant geld, want abonnees. Lastig allemaal, want dan moet er een nieuwe Kaki
opstaan die die handel óók al gaat overnemen. Overigens, beste mensen, ik
weet al wie de nieuwe Prins van Oeteldonk in 2019 gaat worden en let op, ik ga
het u hier nu verklappen, jawel. Ik weet namelijk meer, want ik ben als
doorgewinterde Oeteldonker zeer goed geïnformeerd, ik heb ook zo mijn
bronnen. Ik ga het hier en nu lekken, heb ik besloten, op dit Winterparadijs. De
nieuwe prins van Oeteldonk, dames en heren, het is…. het is….. : Amadeiro de
XXVI-ste, jawel, en niet verder vertellen!
Ik sluit af met een typisch Bossche nieuwjaarswens in ons prachtige Bossche
dialect en ook nog met een toegift in het Nederlands: ’n vergimmes goei 2019
veur uwes en de uwese ammaol ok nog ’s ok nog d’rbij en ik wens iedereen een
heel mooi en liefdevol 2019 toe, met prachtige dromen, daden en hil veul
dankbaarheid, maar vooral ook een jaar met heel veel goede zorg, zùrreg, veur
mekaor, zeker ook in ’s-Hertogenbosch, de mooiste stad die er is, en ik kan het
weten. Dank voor uw aandacht.
(c) Frank Finkers, 2 januari 2019 /gerarddenbosch