FOTONIEUWS

Kruithuis - STOK: 3D Blacklight Art Show - Glitterartstory / KuBra: Transparant versus dekkend - 14 mei 2017

Ad Verhagen van STOK opende op 14 mei de exposities van STOK en KuBra.

10/5 - inrichten van de expositie van Jeroen Bos. (zie ook zijn website). Mieske van Eck hield een toespraak* over de werkwijze van de kunstenaar.
10/5 - inrichten van de expositie van Ben Acket, met een tipi op de binnenplaats en in de expositieruimte boven. (website)
Samen vormen zij de expositie 3D Blacklight Art Show die op 14 mei geopend werd. Het werk kan mét en zónder 3D-bril bekeken worden. Die brillen zijn ter plekke te leen. De werken met die speciale bril bekijken geeft een bijzondere ruimtelijke ervaring.

14/5 - François Pay & Cees Vermeulen Windsant met de expositie Glitterartstory (zie ook Glitterart) Op de opening hield Johan Vlemmix een korte toespraak met een toelichting op hun werkwijze.

14/5 - KuBra met de expositie Transparant versus dekkend.
Met werk van Sheila Haasnoot - Theo van der Steen - José Smits - Tom van Dessel - Anja Ulijn - Diana van Oort - Kitty Tijbosch - Kees Habraken - Thea Bijl - Lilian Steenhuisen - Anjo Brohm - Truus de Wijs. De curator van deze expositie was Marian Govers-Jilesen.

Danja Gerova & John van Ruth van Bosschemuziek zorgden tijdens de opening voor een muzikale omlijsting.
Sheila Haasnoot demonstreerde haar wijze van portretschilderen. Dit werk wordt aan het einde van de expositie verloot.

zie ook de pagina met diverse KuBra-workshops en concerten in maart en april

info www.stokpunt.nl en stichting Kubra

©2017 Gerard Monté

*tekst van de toespraak van Mieske van Eck

Lichtsignalen                                                                            14 mei 2017 Jeroen Bos

Er is geen dag zonder nacht, geen vreugde zonder verdriet, geen goed zonder kwaad, geen vrijheid

zonder gebondenheid, geen liefde zonder haat, geen leven zonder dood.

Het een kan niet bestaan zonder het ander.

Het is allemaal zo gewoon dat we er nauwelijks bij stilstaan. Misschien hebben we daarom wel

kunstenaars nodig die ons laten voelen en ons confronteren met onze achteloze

vanzelfsprekendheden. Of die gewoon wat kleur brengen in een dagelijks bestaan vol plichten,

gewoonten en angsten.

Als kind speelde ik vaak bij vriendjes op zolder. Een kist met doeken en kleren om je te verkleden.

Verbeelding was hier de baas. Hun vader was kunstschilder en had er zijn atelier. Er hing een

reproductie van de Staalmeesters. Donkere mannen achter een rood tafelkleed. Die vond ik mooi,

want Rembrandt moest je mooi vinden. Van de schilderijen van de vader begreep ik niet zoveel. Die

waren non-figuratief. Bij mij thuis hadden ze niet veel met kunst. De zin van dat rode tafelkleed is me

pas veel later wat duidelijker geworden.

Waar Jeroen het dan vandaan heeft? Vast ook niet van de Bossen, die ergens in de loop der tijd de c

en de h zijn kwijtgeraakt.

Al schept de naam Bos in combinatie met de voornaam Jeroen misschien wel verwachtingen.

Toevallig kwam Jeroen ook nog terecht in de stad waar een van de grootste schilders van de lage

landen geboren werd. Jeroen Bosch. De stad waar hij nu exposeert in een oud gebouw dat gelukkig al

lang niet meer nodig is om kruit op te slaan. Het tonen van kunst is misschien niet zo winstgevend,

maar wel minder gevaarlijk en een stuk vredelievender. Geloof, hoop en liefde.

Al schuilt er soms wel wat explosiefs in Jeroen. Als kunstenaar heeft hij altijd zijn eigen weg willen

zoeken. Hij kan fel zijn als het gesprek komt op kunst die volgens hem niet uitnodigt maar uitsluit.

Maar in zijn werk zoekt hij liever naar liefde en wat mensen verbindt, al is net als bij zijn grote bijna-

naamgenoot de duivelse verleiding nooit ver weg.

Er is geen goed zonder kwaad.

Jeroen probeert geen aansluiting te zoeken bij de gevestigde kunst, wil geen nieuwe Rembrandt of

Van Gogh zijn, maar juist zijn vrienden bereiken, jongeren die normaal niet naar kunst omkijken. Niet

naar exposities gaan, maar wel naar feestjes. Hij is begonnen te werken met fluorescerende verf en

maakt zijn doeken groter. Menig house-feest heeft hij versierd met zijn grote, lichtgevende doeken.

Die doeken die hij aanlicht met blacklight komen tot leven als je ze bekijkt door een 3d-bril. Alsof de

kijker er zo in kan stappen en deze planeet kan verlaten, al is het maar voor even. En hij blijft

onderzoeken en experimenteren met kleuren en materialen.

Even terug naar die zolder in mijn geboortedorp. Op een losse deur die tegen een wand leunde stond

een tekst. De vriendjes van toen ben ik uit het oog verloren, maar die tekst is me altijd bijgebleven.

‘Wees uzelf zei ik tot iemand, maar hij kon niet want hij was niemand’. Je kunt die zien als een

oordeel, maar het is nog meer een opdracht. Ga op zoek naar jezelf en doe iets met je leven.

Jeroen Bos is iemand. Door hard werken en een buitengewone koppigheid. Een lichtkunstenaar die

het donker opzoekt en de confrontatie ermee aangaat.

Lichtsignalen in een duistere wereld. Kijk er goed naar en blijf ze volgen.

Er is geen donker zonder licht.

(c) Mieske van Eck