FOTONIEUWS

Kruithuis - STOK-expositie - Kubra expositie en workshops - weekendexpositie - 8 april 2017
Structuren en 'Ogenblikken' - Transparant - Onverbloemd - Beeldboeken/Metamorfose - Kunst en Spiritualiteit

01/98 

   

8/4 foto's van de exposities: Stok - Structuren en 'Ogenblikken' - Tom Senders / Gerard van Selst
Transparant - Matti Heijmans / Mieke Niessen / Dorothy Boelen
Onverbloemd - Frank van der Loo
Beeldboeken/Metamorfose - Weekendexpositie 8 en 9 april - Presentatie door cursisten van Carola Mokveld
KuBra - Kunst en Spiritualiteit - An Brzoskowski / Gwen Conner / Simone Grootveld / Robert Munning / Gerard van Selst / Tineke van Laarhoven / Leny de Vos-van Erp / Kim Verhoef / [Curator Josemieke Segers]

9/4
-opening om 15 uur, inleiding door Ad Verhagen* (Stok),
-opening van de tentoonstelling Structuren en 'Ogenblikken' van Tom Senders en Gerard van Selst door Oscar Schrover** (Kunsthal Boschveld),
-Wilma de Turck (KuBra) nodigde de bezoekers uit voor een optreden met gedichten en muziek in de expositie Kunst en Spiritualiteit door Josemieke Segers en Carel Burghout (zang en gitaar) en Tineke van Laarhoven (gedichten).(foto's)
Ook singer-songwriter Robert Munning (zang en gitaar) en Jan Dupree traden op (geen foto's).

zie ook de pagina met diverse KuBra-workshops en concerten in maart en april

info www.stokpunt.nl en stichting Kubra

©2017 Gerard Monté

*Fragmenten uit de inleiding van Ad Verhagen:
Het Kruithuis is een mooie plek om werk te laten zien. We weten dat we tot het eind van dit jaar verzekerd zijn van het verblijf hier. Daarna is het nog steeds erg onzeker. Afgelopen maandag een gesprek gehad met wethouder Van Olden en 3 topambtenaren, van cultuur, vastgoedbeheer en stadsontwikkeling.
Daar hebben we allerlei zaken besproken, aangaande ons functioneren in het Kruithuis. Het werd wel duidelijk dat er nu een serieuze optie ligt van de kring vrienden van Den Bosch om hier een vestingmuseum te gaan ontwikkelen, waarbij ze aangeven uit te gaan van 30.000 bezoekers per jaar, om de exploitatie rond te krijgen.
In juni/juli gaan B&W, aldus Van Olden, daar een principebesluit over nemen en ze hebben toegezegd ons dat te laten weten. We wachten dus weer even af.

Maar nu is nu en er is een gemelleerde groep kunstenaars die hier hun werk willen laten zien.
Een daarvan, Frank van de Loo, heeft mij gevraagd een kort stukje tekst voor te lezen als een soort van kijkrichting voor zijn werk. Op de bovenste verdieping, in de Kruitkamer/Stokkamer is werk van hem te zien. Hij is oa de maker van Janus Kiepoog in Klein Lombardje in de binnenstad van Den Bosch.
Frank maakt krachtige dierfiguren en sensuele mensfiguren in zowel brons als op doek. Zelf zegt hij daarover: “Ik maak ongefilterde portretten van mensen als geheel en heel dichtbij. Ik schuif persoonlijke barrières aan de kant en laat zo de kijker mijn werkelijkheid beleven. De confrontatie met het geschilderde portret is alsof ik de mens een spiegel voorhoud.“

In de mijnzaal is het werk te zien van Matti Heijmans, Mieke Niessen en Dorothy Boelen. Zij kennen elkaar heel wat jaren.
Samen met nog 3 vrouwen vormen zij in Zuid-Limburg het kunstcollectief "FeminArt". Naar aanleiding van de parallellen in hun artistieke werk hebben zij, met z'n drieën, besloten om hier hun werk te gaan exposeren onder de titel " Transparant ".

In de kogelzaal, tot slot, is werk te zien van cursisten van Carola Mokveld.
(c) Ad Verhagen/gerarddenbosch

**Opening van Structuren en 'Ogenblikken' - Tom Senders / Gerard van Selst door Oscar Schrover:
Het doet mij een genoegen vanmiddag de tentoonstelling te openen met kunstwerken van Tom Senders en Gerard van Selst.
Toen Tom mij enige tijd geleden aarzelend vroeg deze tentoonstelling te openen heb ik  ja gezegd. Op de eerste plaats omdat Tom een aardig mens is, een niet onbelangrijke eigenschap in het leven. Verder is hij lid van de raad van advies van Kunsthal Boschveld en ten leste, heel belangrijk, hij is iemand die wezenlijk vreugde put uit zijn kunstpraktijk. Dat is een belangrijke en vooral benijdenswaardige kwaliteit die te weinig voor het voetlicht treedt. Iedere dag probeert Tom een aantal uren op zijn atelier door te brengen. Schilderen noemt hij een belangrijke factor in zijn leven. Tom Senders maakt door zijn kunstpraktijk duidelijk dat het bij de kunst om zaken draait die, als we de opstellen en kritiek mogen geloven, er niet erg toe doen. Dat is een ernstige vergissing. We hebben deze ervaring van vreugde enigszins uit het oog verloren als we over kunst praten. En toch zijn het juist deze vreugde, het genot en de bekoring door de kunst die ik wezenlijk acht voor de kunstpraktijk. Zij zorgen er voor dat oude en jonge kunstenaars blijven werken, ook als de waardering voor hun werk eerder bescheiden blijft.
Die uitgelatenheid die je als kunstenaar ervaart waardoor een bijna mystische relatie tussen het kunstwerk en de eigen verbeelding ontstaat, dat schenkt aan een kunstwerk ook soms echt het sacrale karakter dat we er hemelsgraag aan toe willen dichten. In zo’n werk, een meesterwerk wellicht, wordt het geheim van het spel, of - om Huizinga te citeren-, wordt de ongewoonheid van het spel ‘volmaakt’.

Al vanaf zijn middelbare schooltijd tekent en schildert Tom Senders. Zijn kunstenaarschap stond geruime tijd in de schaduw van zijn architecten-bestaan.  Maar hij studeerde bouwkunde aan de TU-Eindhoven. Tom heeft altijd geschilderd en getekend, vanaf zijn zeventiende jaar tekende hij regelmatig.
Abstract, maar ook heel figuratief. Een tijdje aquarelleerde hij onder begeleiding van Wim van Hoof, een Vughtse kleurontwerper van de Bossche School, en van de aquarelliste Trees van Hooff, docente aan het Bossche Palet.

Naam heeft Tom Senders vooral verworden als pleitbezorger van de Bossche School.
Jarenlang werkte hij samen het architect Gerard Wijnen. Binnen dit architectenbureau, de Twee Snoeken, hield hij de ideeën van Dom Hans van der Laan in ere. Dat stelde althans collega Edwin Smolders In 2008 in het novembernummer van het magazine voor Keramisch Bouwen, Vision.

Maar Tom paste die principes van de Bossche school aan de tijdgeest aan. Hij wilde ook juist door zijn kunstpraktijk afstand nemen van het telkundig karakter van het matenstelsel van Hans van der Laan.

Toen ik Toms atelier bezocht, om werk uit te zoeken voor deze tentoonstelling, liet Tom een aantal abstract-expressionistische schilderijen waarin hij de theorie van het plastische getal had trachtten te onderzoeken, vertelde hij, ook al vond hij geen echt artistiek houvast vond in de vaste grondverhouding van Van der Laan. Deze verfijnde, driedimensionale uitwerking  mocht dan binnen het bouwwerk leiden tot ‘een doorlopende reeks van lager en hoger gelegen orden van grootte’, maar de kunstenaar Senders wil geen telkundige oplossing. Hij zoekt expressie, frisse lucht en vrijheid, een die hem weliswaar weer naar soberheid heeft teruggeleid, als we goed kijken naar de schilderijenreeks de Vier Jaargetijden uit 2016 in het Kruithuis. Kleuren zijn in deze schilderijen juist niet het neutrale scherm maar de ruimte waarin zich het gemoed van de kunstenaar zichtbaar met de verf beweegt.
  
Naast de schilderijen van Tom Senders staan, op uitnodiging, beelden van Gerard van Selst in de Mijnzaal van het Kruithuis.

Gerard is een echte mensen-mens. Hij staat altijd, en dat vind ik een bewonderenswaardige eigenschap, klaar om collegae te helpen en hun werk te verzorgen bij tentoonstellingen. Gerard was mede-initiatiefnemer van Kubra, en organiseerde in 2016 met een tweetal collega’s tentoonstellingen in een villa bij de Marktveldpassage in Vught. 71 jaar en onvermoeibaar kunstenaar. Dat verdient een felicitatie, want eenvoudig is dat niet.

Gerard  begon zijn loopbaan buiten de kunst, net als Tom Senders. Gerard leerde door voor psychiatrisch verpleegkundige, deed sociale academie en bezocht daarna, in de jaren negentig, hij was toen al rond de veertig, de academie in Tilburg.

Gerards bijdragen aan de expositie zijn geen schilderijen maar beelden, waarin de kunstenaar speelt met de materialiteit van het object.

Het merkwaardige aan deze opening, een belangrijke moment is dat het werk aan u verschijnt post factum. Het werk was er al voor deze opening, en wat de kunstenaar geschonken in het proces is bij de kunstenaar zelf gebleven. Daarom kan het kunstwerk nu hier worden neergezet, of aan de muur gehangen. En nu bent U het, de bezoeker, aan de beurt om te kijken. Er is voor u ruimte hier geschapen. Ruimte voor de aanvaarding of ruimte voor de verwerping van het kunstwerk, in ieder geval een openheid voor iets dat, in het meest gunstige geval een ontmoeting inleidt, misschien zelfs een confrontatie, en – in het slechtste geval – een mismoedig-makende onverschilligheid. Het is niks, het is zooi en wat moet ik ermee. Of dat kan ik veel beter… mijn neefje en nichtje kan het ook. Het bijzondere is dat het zelf kunnen zich eerst manifesteert als je er echt voor gaat staan. Dan blijkt al ras dat al die keuzes die je in het werkproces moet maken, voorbij gaan aan het nabootsen van een afbeelding, het neerzetten van een paar lijnen, maar dat je handschrift en je stemming meetellen. Je vreugde en verdriet. Kunst draagt een zelfbewustzijn aan die voorbij het bedachte gaat, ook als je een ander kunstwerk nabootst.

Kunst en het genot zijn helaas niet op afroep beschikbaar. Ik wens dat iedereen toe. Maar zij gehoorzamen niet de onbedwingbare wil van de kunstenaar of van de kijker, maar moeten in het eigen innerlijk verschijnen als een vermogen om te dansen, ontroering te ervaren.

Wie zelf ooit kunst heeft vervaardigd, die weet precies wat ik bedoel. Er gebeurt iets wanneer je als kunstenaar je emoties en gedachten met het maken mee laat bewegen, en dan ineens pardoes gaan de dingen samenvallen. En dan gebeuren verwondering en vreugde. Vreugde omdat het ding zich ineens voor je verheft, zich losmaakt. Dat geboren worden aan onze inspanningen heeft niets met nuttigheid te maken, maar wel met het gevoel waarover de late Heidegger in De Landweg schrijft.

Kunstenaars nogmaals van harte gefeliciteerd met de opening van jullie tentoonstelling. Ik wens de bezoekers, familieleden en vrienden van de kunstenaars in het bijzonder, een fijne middag in het Kruithuis.
Dank U.
(c) Oscar Schrover