Meierij-theater - 't Narrenschip - JBAC - 19 november 2015 -- Tussen Hoop & Stenen 2019
Meierij-theater - 't Narrenschip - JBAC - 19 november 2015
+ 22/10/2019 Tussen Hoop & Stenen - ThadP
-----------------------------------------------------------------
Foto's van de decoropbouw 19/11
En van de generale repetitie 19/11
en enkele foto's van 27/11
Regie: Peter van Aar, script: Henri Swinkels, muziek: Tom Löwenthal, decor: Joep van Opstal.
Een geweldig luister- en kijkfestijn vol muziek rondom een 16 meter lang schip dat in de aula van het JBAC is gebouwd. Links en rechts staan hoge tribunes, de spelers richten zich steeds tot beide tribunes, het publiek kan alles goed zien. De scènes worden kort toegelicht op een projectiescherm en het verhaal staat in het goed verzorgde programmaboekje. Maar ook zonder dat is het verhaal goed te volgen. Door het orkest wordt vlot gespeeld en er wordt mooi gezongen. Een muziektheater waarvan Bosch zeker genoten zou hebben ...
info meierijtheater
zie ook cultuurbosch voor een verslag.
©2015 Gerard Monté
zie ook Vips, de musical 2012
-----
+ 22/10/2019 Tussen Hoop & Stenen
foto's van de generale repetitie
Muziektheater over de oorlog en bevrijding van 's-Hertogenbosch door het Meierij-theater.
Scenario en decor: Joep van Opstal, tekst en regie: Peter van Aar,
composities en muzikale leiding: Tom Löwenthal, choreografie: Patricia Wilbert.
Na de repetities van de acteurs, de dansers, de muziek, volgde de vorige week de doorloop. Daarbij wordt alles in de goede volgorde gezet, het decor (van het Bossche Decorcollectief) uitgeprobeerd, de plaatsen van de acteurs op het toneel. Het licht wordt ingesteld, de multimedia (tekstschermen, foto's, filmfragmenten) op tijd gecontroleerd.
Bij de generale op 22 oktober werden eerst nog een paar scènes geoefend, oa in de zaal en op het podium Een van de acteur/zangers is op een gegeven moment een Welsh tankbestuurder, hij kan maar door een klein lichtvenstertje kijken. Het instellen van het op zijn ogen als hij zingt is bijna millimeterwerk.
Er werd gezongen in het Nederlands en Engels, in sommige liedjes gecombineerd, en verder in het Duits en in het Welsh.
Het decor ziet er uiterst eenvoudig uit maar ook hier is precieswerk vereist bij de verschuivingen zodat het effect maximaal is om, zoals de regisseur zei, de magie van theater te behouden.
En dat lukt. Het verhaal is een raamvertelling: schouwburgdirecteur Luc van Gent laat een toneelstuk opvoeren over zijn ervaringen als jongeman tijdens de Tweede Wereldoorlog in Den Bosch. En al gauw zitten we midden in de oorlog en maken we alle gebeurtenissen mee: de bezetting, het verzet, het verhaal van Roosje Glaser (in een advertentie uit die tijd gespeld als Glacer), van De Kin, van onderduikers en Joodse vluchtelingen, het verhaal van de oorsponkelijk Duitse familie Schute die nog niet genaturaliseerd was, de jongens uit Wales die naar de oorlog gingen, de deportaties.
De stenen uit de titel zijn ook de struikelstenen die in onze tijd aangebracht worden voor de laatste verblijfplaats van Joodse mensen die weggevoerd en vermoord zijn.
De oorlog en zijn ellende worden nu tijdens de voorstelling sterk voelbaar. Maar er blijft hoop, de bevrijding komt in het verhaal over Generaal-Majoor Ross. Maar ook de andere kant wordt belicht: de Duitse generaal Neumann negeert het bevel de stad tot de laatste man te verdedigen en geeft uiteindelijk op. Maar de stenen die overblijven in het Hinthamerpark getuigen van een hoop ellende voor de bevolking.
Een vraag is hoe je je bevrijders en redders bedankt, zoals de gewonde Toon Kroon die gered werd door Bill Allen.
Als Lombok (de wijk bij het Pnem/Essent-gebouw) en het station veroverd zijn is de stad bevrijd door de 53th Welsh Division die daarna wel door moeten naar de oorlog die nog niet afgelopen is.
De voorstelling in de voorstelling is ten einde, de volwassen Luc van Gent complimenteert de jonge Luc van Gent en alle andere spelers.
Er wordt goed gespeeld, mooi gezongen (let vooral op het lied uit Wales) door de acteurs en het koor in de orkestbak. Het orkest geeft zang en dans een prima ondersteuning.
Het was bijzonder de generale repetitie mee te maken, dat vormde een extra raam om de voorstelling.
Tijdens de avond over Bezetting en bevrijding in woord en beeld (in het JBAC) werden al enkele scènes gespeeld.
fotoselectie volgt nog
©2019 Gerard Monté